Een sfeervolle kerstspecial in het Amsterdam Museum

Schiphol 100 jaar, luchthavenpastoraat 40 jaar

Net als de vorige twee jaar waren we er vroeg bij. Al op dinsdag 13 december hadden we onze kerstborrel, in combinatie met een bezoek aan de tentoonstelling 100 jaar Schiphol in het Amsterdam Museum. Zoals je aan de feestelijke kleding op de foto hiernaast kunt zien, was die vroege datum geen bezwaar.

100 jaar Schiphol…
Eerst hadden we een uurtje om de tentoonstelling te bekijken. De website van het museum vermeldt: “ Op 19 september 1916 landde voor het eerst een vliegtuigje op een stuk boerenland in de Haarlemmermeer. Niet ver van Amsterdam, vijf meter onder de zeespiegel. Er was nog geen landingsbaan. Alleen vier houten loodsen, verder niets. Deze tentoonstelling gaat over honderd jaar Schiphol: van modderig weiland tot hightech luchthaven. En over de toekomst. Waar gaat Schiphol naartoe? Zijn er grenzen aan de groei? Hoe zie jij het voor je?”

… een tentoonstelling voor het hele gezin
Op dit soort vragen krijg je op een creatieve en toegankelijke manier antwoord. Voorbeeld? Overal hangen ronde ‘raampjes’ met een vraag erop, en als je dat raampje naar boven schuift dan krijg je het antwoord, zoals je op de foto kunt zien. Ga vooral zelf kijken in dit mooie historisch museum van ons Amsterdam.

Daarna naar Museumcafé Mokum
Langzaam druppelden we het café binnen, waar nog een tweede groep een bijeenkomst had. Dat bleken verkeersleiders van Schiphol te zijn. Toen de luchthavenpredikant van Schiphol Marieke Meiring-Snijder
ons even later toesprak, kregen zij een verhaal te horen waar ook zij ademloos naar luisterden. Op de foto hierboven zie je achter mijn naamgenote geen leden van ons departement, maar die luchtverkeersleiders!

40 jaar luchthavenpastoraat
Wisten jullie dat Schiphol zich al veertig jaar lang bekommert om het geestelijk welzijn van personeel en passagier?  Op de website van het luchthavenpastoraat vind je de geschiedenis en de doelstellingen van deze afdeling. Voor de duidelijkheid, het pastoraat biedt met drie professionals en bijna dertig vrijwilligers geestelijke steun aan reizigers, werknemers en bezoekers van alle gezindten, tot aan atheïsten aan toe. En een van die professionals is dus Marieke Meiring.

Zo opende Marieke Meiring haar toespraak…
“Een sterfgeval, een gestrande passagier, een verwarde man of vrouw die om hulp roept, verdwaalde kinderen, iemand die zijn bagage of heel vaak alles kwijt is… kortom alle situaties waarin een reis niet verloopt zoals gehoopt. Soms kunnen mensen letterlijk, of figuurlijk niet verder. En hoe lief de medewerkers van Schiphol of van de luchtvaartmaatschappijen ook zijn, vaak hebben zij de tijd niet, of soms ook het geduld niet om de reiziger die hobbels tegenkomt rustig verder te helpen. Soms zijn zij als commerciële instelling ook belanghebbende, is de klant bang voor uniformen of doemt achter de problemen de Marechaussee op. De pastor belichaamt de menselijke, de softe kant van de processen op de luchthaven. Iemand in burger, met een luisterend oor, zonder belang, zonder agenda. Iemand met tijd en contacten waarmee zaken wel eens soepeler gaan lopen dan het in je eentje doorzoeken, of doormodderen in een hectische, onbekende omgeving. “

… vervolgde met een waar kerstverhaal…
Marieke gaf allerlei voorbeelden van bijstand die het pastoraat dan verleent. Eentje wil ik eruit lichten, het verhaal van een jonge vrouw die met haar baby is gestrand, wat ze te danken heeft aan een frauduleuze  handelaar. Ze heeft niets te eten, een kind aan de borst, en ze ziet geen uitweg. De KLM zit niet stil, maar dat is niet hetzelfde als bij haar gaan zitten, en met haar praten. Marieke regelt voor de overbrugging een hotel, eten, luiers. Vrienden van de vrouw dragen spontaan de kosten, anders had het luchthavenpastoraat dit gedaan. En drie dagen later begeleidt Marieke vrouw en kind naar het vliegtuig. Dit is toch een roerend kerstverhaal? Over een wijze met geschenken.

… en sloot af met een oproep
Voordat wij weer luidruchtig aan de borrel en de hapjes gingen, sloot Marieke af voor een gehoor van zeker vijftig mensen die doodstil stonden te luisterden, als volgt:
              “Maar het verhaal is niet af. Wij maken het verhaal samen. Op de luchthaven, in de samenleving en in de wereld. Ik weet waar ik graag wil staan. Ook al kost het wat. Want als mensen staan wij veel dichter bij elkaar en zijn we meer verbonden dan we onszelf voorhouden. Verschillen vallen weg in nood. In nood gaan harten open en komt er een stroom van liefde op gang. Laten we die stroom openhouden, tegen de verharding en het eigenbelang in.”

Marieke de Ridder