De verbinding tussen economie en de ecologie in Zeeland

Verslag netwerkbijeenkomst 14 november - 'Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen'

Ira von Harras (ZMf) en Neldes Hovestad (DOW Benelux/VNO-NCW Zeeland) zijn aan elkaar gewaagd. In hun voordracht op de netwerkbijeenkomst van 14 november jl. maken zij geen gebruik van een powerpoint presentatie. Zij willen een interactief dialoog delen met de aanwezigen op de bijeenkomst. Beiden stellen zich kort voor. DOW is het op één na grootste chemiebedrijf in de wereld, met wereldwijd vestigingen in een groot aantal landen. DOW produceert een groot aantal chemische grondstoffen en speciale chemicaliën die gebruikt worden om kunststoffen te produceren.
Neldes Hovestad is directeur van de vestiging in Terneuzen, de grootste vestiging in de Benelux.
Ira von Harras is directeur van de Zeeuwse Milieu Federatie, een organisatie die zich inzet voor het milieu in Zeeland. De ZMf is een vereniging met 28 lid-organisaties. De ZMf treedt op in de rol van voorstander, belangenbehartiger en adviseur en zorgt ervoor dat nieuwe kansen en bedreigingen op de politieke en maatschappelijke agenda komen. De ZMf richt zich vooral op de belangrijke beslissers in openbaar bestuur en bedrijfsleven en wordt gevoed door betrokken burgers en lokale natuur- en milieugroepen.

De heer Hovestad onderschrijft het belang dat de industrie zich bezig houdt met investeringen in nieuwe technologieën om de CO2 uitstoot te beperken: ‘als DOW niets doet op het gebied van de energietransitie en CO2 uitstoot, dan bestaan we over 20 jaar niet meer’. Desondanks is er ook de worsteling van de industrie om invulling te geven aan het klimaatverdrag, zoals dat op de Klimaatconferentie van Parijs in 2015 werd vastgesteld. Hij geeft voorbeelden van een aantal maatregelen die DOW heeft genomen op dat gebied: het streven om binnen 10 jaar geen water meer te onttrekken vanuit het Biesbosch gebied, maar te investeren in ‘Wetlands’, samenwerking met Shell om oplossingen te vinden voor de ‘plastic soep’, door productieprocessen zo duurzaam mogelijk in te richten, samenwerking te zoeken met natuurorganisaties, onderzoek te doen naar, en in de praktijk te brengen van, natuurlijke oplossingen in het circulaire proces, of door eventuele negatieve footprint te compenseren. ‘Er is tijd nodig om deze transitie te kunnen realiseren’.

Mevrouw von Harras: wij kijken kritisch naar de grote industrie: ‘het kan altijd beter’. Zij erkent het dilemma van de industrie: sluiting van DOW zou het verlies van veel arbeidsplaatsen betekenen, wat weer slecht is voor de economie van Zeeland. Samenwerking is belangrijk, samen zoeken naar oplossingen en compensatie. Er vindt voortdurend toetsing aan wet- en regelgeving plaats. Soms moeten compromissen worden gesloten, waarbij investeringen door de industrie op het gebied van milieu noodzakelijk zijn.
Mevrouw von Harras: ‘wereldwijd spelen grote problemen zoals klimaatverandering en verlies van biodiversiteit. Willen we overleven, dan moet er echt iets gebeuren. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen’.